Forum modelarskie RC , projektowanie CAD

Jeśli mogę się wtrąciś to sugerowałbym używanie funkcji "Lofting" zamiast "prism", zrobiłem na tym pliku bryłę kadłuba tym sposobem łącząc odpowiednio wręgi (liczac od ogona) 1-2, 2-3 i potem wszystkie pozostałe razem. Przy takim sposobie bryła kadłuba jest troszkę bardziej podobna do orginału, nie patrzcie na dziób bo zrobiłem go w sekundzie dodając na samym początku kadłuba koło o jakmś malutkim promieniu, więc jest to zrobione na zasadzie "aby było". Opisanym powyżej sposobem wyszło coś takiego:



Upps, mój błąd, nie doczytałem że jest to robione tak, ponieważ w deluxe nie ma tej funkcji, wybaczcie

Spoko Bardzo chętnie dowiedział bym się co fajnego oferuje wersja PRO.
Jeśli masz jakieś spostrzeżenia co jeszcze rozwiązać lepiej, zapraszam do dyskusji


6 Poprawki
Wykonamy kilka poprawek aby nasz model był bardziej realistyczny.
Mierzymy długość kadłuba, zapisujemy gdzieś na boku jej wartość.
Wybieramy poziomą linię konstrukcyjną i stawiamy ją w miejscu początku obrysu na rzucie z góry.


Następnie wybieramy, równoległą linię konstrukcyjną. Insert->Construction->Parallel.
Po wybraniu narzędzie określamy do jakiej linii ma ona być równoległa, myszą określamy kierunek, w naszym wypadku dół obrazka.
Wciskamy TAB, w polu długości podajemy wcześniej zapisaną na boku długość kadłuba.
Rysujemy linię wg, osi z rysunku, później cały obrys wyprostujemy.


Wybieramy krzywą Bezier-a, i obrysowujemy kadłub, skupiamy się raczej na jednej połówce.
Jak dojdziemy do końca klikamy z paska właściwości Close. Dopasowujemy połówkę obrysu.
Gdy wszystko gotowe wybieramy funkcję Trim. Z menu Modify->Object Trim.
Zaznaczamy linię która definiuję oś.
Według tej linii będziemy ciąć a następnie wskazujemy nie dopasowaną część krzywej Bezier-a.
Wybieramy z menu Edit-> Copy Entities->Mirror Copy.
Zaznaczamy dopasowaną część i wskazujemy w miejscu osi (najlepiej idealnie na osi) linię według której, stworzymy lustrzane odbicie.


Zaznaczamy obrys, określamy tak jak przy wręgach, o jaki kąt jest przesunięty jako punk centralny ustawiamy początek obrysu:


Poprawiamy pozycję (obracamy o kąt który brakuje do 270 stopni). Tak poprawiony obrys przenosimy pod obrys widoku z boku.


Wybieramy narzędzie selekt (spacja), przełączamy w tryb operowania 3D. Obracamy nasz obrys o 90 stopni w osi Y i przesuwamy na obrys widoku z boku. Warto zmienić kolor.


Linia niebieska to obrys z boku. Zmieniamy widok na widok z góry. (Albo na taki, w którym widok z góry będzie widoczny).
Weryfikujemy nasz rysunek


Linia niebieska to obrys z góry, czarne linie to obiekty wygenerowane funkcją Prism.
Widzimy, że jest całkiem nieźle, tylko w niektórych miejscach wręgi, wychodzą poza obrys.
Poprawiamy lub zostawiamy – decyzja należy do nas.
Jeśli poprawiamy to: W miejscu wręgi ściągamy wymiar z rzutu z góry.



Zaznaczamy wręgę i ściągnięty wymiar wpisujemy w polu SizeX. Wręga nam się ze skaluje.
Przed zmianą wręg, usunąłem obiekty TC Surface, Loft wygenerowane funkcją Prism.
Po skończonej zabawie z wręgami utworzyłem je ponownie.

Mamy zgrany obiekt, zgodnie z wręgami, rzutem z boku i góry.

Pliki

_________________
Nic tak nie cieszy, jak własny szybowiec
____________SAM 18-025_____________
https://gliders.pl

mgr - dzięki, że to robisz, będę to śledził ! (uczył się powoli).
...i już daj coś dalej !!!
Pozdrawiam Gdańsk z Elbląga.
Yszek

A proszę tylko teraz już będzie wolniej, gdyż w domu mam już mniej wolnego czasu a i budować trzeba.


6.1 Brakujące elementy
Rysujemy brakujące elementy. Zaczynamy od statecznika pionowego oraz steru kierunku.


Użyłem głównie polylinii. Spływ SK, narysowałem krzywą Bezier-a. Którą potem rozbiłem (funkcja Explode [Shift+Alt+E]) aż do zwykłej linii. Całość połączyłem w polylinie (Z menu Modify->Join Polyline). Natarcie pionowego – rysujemy prostą linię wg. obrysu.


Następnie rysujemy koło jego średnicę dopasowujemy do kształtu, mi wyszło ze średnicą 50mm.


Następnie wytniemy sobie ten kawałek który nas interesuje. Wybieramy z menu Modify->Split.


Wybieramy obiekt który będziemy dzielić. A następnie klikamy na miejsca styku z linią natarcia.


Resztę koła usuwamy (Zaznaczamy i wciskamy klawisz Delete).


Następnie wybieramy funkcje Trim (Z menu Modify). Zaznaczamy nasz łuk jako linia cięcia a następnie wskazujemy nie potrzebą część natarcia.


Zaznaczamy łuk, wciskamy i trzymamy klawisz Shift, zaznaczamy linię natarcia. (Shift pozwala nam zaznaczać bądź odznaczać kilka obiektów naraz). Wybieramy z menu Modify->Join Polyline. A następnie na pasku właściwości klikamy na ikonkę Finish.


Całe natarcie jest jedną polylinią. Generalnie można by też użyć do tego krzywej Beziera, jednak miałem na celu pokazanie kilku przydatnych funkcji w praktyce.

Narysujemy jeszcze jedną linię. Linia ta będzie określała miejsce oraz cięciwę płata. Rysujemy gdzieś na boku prostą linię: długość 200mm. Odległość od dzioba, najłatwiej wziąć z obrysu z góry – ładnie jest tam widoczna linia natarcia skrzydeł w przeciwieństwie do rzutu z boku.
Zatem rysujemy linią na rzucie z góry, obracamy ją o 90 stopni i przenosimy na rzut z boku. Początek stawiamy na dziobie, do końca dokładamy wcześniej narysowaną linię określającą cięciwę płata.



Widać jeszcze musimy ustawić ją w osi pionowej, najlepiej użyć do tego pola DeltaY. Możemy podawać w nie wartości dodatnie oraz ujemne.

Pliki:

_________________
Nic tak nie cieszy, jak własny szybowiec
____________SAM 18-025_____________
https://gliders.pl

7 Projekt
Bryłę do dalszej pracy mamy gotową.

Przyszedł czas by zadbać o to by nasz model poleciał. Wykonujemy więc niezbędne obliczenia.
(na podstawie: http://forum.aerodesignworks.eu/viewtopic.php?f=61&t=225)

Założenia naszego projektu:
Płat o obrysie trapezowym z prostopadłą do osi kadłuba krawędzią natarcia (wykorzystamy płat od mAkro):
Profil: SD-6060
Cięciwa 200mm/140mm
Rozpiętość połówki: 990mm


S.C. wychodzi nam w zakresie 55,6 – 69,4 od krawędzi natarcia.
Jak widać po obliczeniach – przekładając je na rysunek musimy powiększyć statecznik poziomy.
Aby sprawdzić co z pionowym, trzeba by pomierzyć jego powierzchnię.
Możemy zrobić to w dość prosty sposób. Z menu Tools->Mesurement->Area.


I obrysowujemy nasz pionowy. Zauważcie, że po wybraniu opcje Mesurement->Area otworzyło nam się okno w zakładce tools.
W nim będzie wyświetlony wynik pomiarów.


Otrzymaliśmy wynik:
WORKSPACE COORDINATES:
Area = 26618,9722 Square mm

Zaznaczony przez nasz obszar zajmuje 26618 milimetrów kwadratowych. Daje nam to 2,6 decymetrów kwadratowych. Czyli mamy zapasu 0,81 dm2 w stosunku do obliczeń.

Na rysunek, naniosłem profil w odpowiednie miejsce. Następnie skopiowałem go i ustawiłem w tym samym miejscu.
Wybrałem narzędzie selekt, przełączyłem je w operowanie 3D, jeden profil przesunąłem w osi Z o 60mm, drugi o -60mm.
Oba obiekty połączyłem funkcja prism, generując między nimi strukturę na kształt profilu.

_________________
Nic tak nie cieszy, jak własny szybowiec
____________SAM 18-025_____________
https://gliders.pl

8 Finalne wręgi
Wręgi będą ze sklejki 2mm.
Linie konstrukcyjne określające położenie wręgi ustalają jej środek.
Zaznaczamy nasz obrys profilu wraz z otworami, przenosimy punkt obrotu na linię spływu
(przy zaznaczonych elementach wciskamy klawisz ‘d’ i wybieramy linię spływu), podnosimy centropłat o 1,5 stopnia.
Właśnie ustaliliśmy kąt natarcia.

Wyznaczmy miejsca gdzie będą wręgi. Będę chciał (próbował), by centropłat był montowany na wręgach.
Co za tym idzie pierwszą wręgę wyrysuję a miejscu kołków ustalających pozycje. Między wręgą a kołkiem przyjmę 2 mm odstępu, akurat na listewkę – podkładkę.
Robię tak dlatego iż istnieje ryzyko iż otwór, połączy się z otworem na wręgę podczas wypalania laserem.
Wybieramy pionową wręgę konstrukcyjną, dojeżdżamy do obwodu otworu na kołek,
jeśli mamy włączone przyciąganie na środku koła ukaże nam się kwadracik, a linia sama przeskoczy na środek koła.
Klikamy w tym miejscu (nie ruszając już myszą) lewym klawiszem myszy.



Nasze koło ma 3mm, chcemy 2 mm przerwy zatem potrzebujemy 4,5 mm odstępu między liniami. 4,5 a nie 3,5 dlatego iż wręga ma 2mm a linia ma wyznaczać jej środek.
Wybieramy równoległą linię konstrukcyjną z menu Insert->Constaction->Parallel. Podajemy na dole offset 4,5mm.


Wybieramy linię względem której nasza nowa linia ma być równoległa i klikamy po odpowiedniej jej stronie.
Robimy tak z dwoma kołkami, zmieniamy offset na 6mm i rysujemy linie i równoległą do niej przy rurce na bagnet.
Pomocnicze linie konstrukcyjne w środkach otworów usuwamy.

Stawiamy kolejne linie konstrukcyjne w miejscu gdzie chcemy wręgi.



Mamy więc lokalizacje wręg, mamy też obrys 3D naszego kobuza, wygenerowany funkcją prism.
Czas wyciąć z bryły przekroje w miejscach które nas interesują. Zatem zaczynamy.
Zacznę od 2 wręgi. Bryłę będziemy ciąć funkcją Slice. Funkcja ta przecina bryłę a nie wykraja kawałek.
Aby to osiągnąć musimy zatem zrobić 2 cięcia.
Obok linii konstrukcyjnej stawiamy 2 równoległą w odległości np. 0,1 mm po tych liniach będziemy określać miejsce cięcia.


Z menu Modify->3D bolean Operations, wybieramy Slice



Wybieramy obiekt który będziemy ciąć, a następnie określamy 2 punkty po których przeprowadzimy cięcie.
Dzięki linią konstrukcyjnym i włączonej funkcji snap (przyciąganie), łatwo wybierzemy linię cięcia.


Tniemy raz i drugi raz uzyskując wycinek, który poddamy dalszej obróbce.


Zaznaczamy nasz wycinek, i wybieramy funkcje exlode (SHIFT+ALT+E) (z Menu Format->Explode).
Wybieramy polylinię w miejscu naszej wręgi. W opisywanym przypadku po prawej stronie.


Włączamy operacje 3D, w narzędziu selekt. I obracamy naszą polylinię w osi Y o 90 stopni.


Mamy naszą wręgę. W ten sam sposób wycinamy i obracamy pozostałe wręgi.


Pliki:

_________________
Nic tak nie cieszy, jak własny szybowiec
____________SAM 18-025_____________
https://gliders.pl

9 Centropłat
W miejscu wręgi w centropłacie, rysujemy pionową linię między obrysem profilu.
Będzie to linia pomocnicza dzięki której określimy sobie środek profilu w tym miejscu.
Środek linii generalnie określa nam się sam jeśli mamy włączone przyciąganie (SNAP) do tego punktu.
Jeśli chodzi o Snap-y generalnie jest kilka trybów:


Zaczynając od lewej:
• No Snap – przyciąganie wyłączone.
• Vertex – Koniec/ początek linii, narożnik wieloboku, koniec / początek koła lub krzywej
• Middle Point – środek obiektu
• Divide point – podzielenie. Możemy ustalić na ile części obiekt ma być dzielony i na każdej z tych części będzie działał snap. Ustawień dokonujemy w oknie konfiguracji. Zauważcie, że na dole ekranu w są dwa napisy SNAP i GEO. Jeśli klikniemy w SNAP prawym klawiszem myszy otworzy nam się okno konfiguracji snap-ów.

Tutaj właśnie możemy w polu Divide By ustalić na ile odcinków ma być obiekt dzielony. (Możemy też ustalać priorytety wg. jakich TC będzie nam proponował przyciąganie)
• Center – środek koła, elipsy
• Center od extends - Środek obiektu
• Quadrant point – pozycja 0,90,180,270 stopni na obiektach typu elipsa, koło, łuk
• Intersection – przecięcie lini
• Grid – przyciąganie do siatki.
• Nearest On Graphic – przyciąganie do najbliższego obiektu
To tyle z najważniejszych.

Wracając do naszej linii:


Wybieramy rysowanie linii, przesuwamy kursor w okolice środka linii, widzimy pojawiający się mały kwadracik na środku linii rysujemy 1 milimetrową prostopadłą linie.
Koniec tej linii będzie naszym punktem wyjścia by wyrysować prostokąt, który będzie otworem mocowania centropłata.
Ja użyłem polylinii, nie wybierając punktów a wpisując je ręcznie.
Po wybraniu polylinii, rysowanie zaczynam od naszego znacznika, wciskamy TAB wpisujemy 4mm – 90 stopni wciskamy Enter i tak dalej, 2 mm 0 stopni, 8mm 270 stopni, 2 mm 180 stopni i na koniec wybieramy close.


Teraz pytanie gdzie narysował nam się ten prostokąt.


Generalnie tam gdzie trzeba tylko oś Z miała wartość 0 podczas rysowania.
Musimy więc wybrać narzędzie selekt (spacja) zaznaczyć element, przełączyć się w tryb 3D i nadać wartość w osi Z.
Centropłat jest odsunięty o 60 mm w jedną i 60 mm w drugą stronę.


Teraz jest tam gdzie trzeba.
Ustawiamy widok z góry (w naszym przypadku na to widok z boku), zaznaczamy element wciskamy CTRL+C , CTRL +V aby duplikować nasz obiekt, ustawiamy go na oryginale… i weryfikujemy położenie.
Domyślnie powinien być dobrze ustawiony na osi Z = 0.
Mi dziś z nie znanych przyczyn ustawił się prawidłowo nawet na osi Z z wartością -60.


Tak jak poprzednio wycinamy wręgę w tym miejscu.
Czyli rysujemy pomocnicza linię konstrukcyją, wybieramy 3D Slice, zaznaczamy obiekt do cięcia tniemy 2 razy po liniach.
Rozbijamy funkcją Explode obiekt, rozbijamy też wcześniej połączony prostokąt.
Zaznaczmy powstałą polylinię w miejscu wręgi wraz z jedną ścianką prostokąta od centropłata i obracamy całość po uprzednim przełączeniu w 3D o 90 stopni.





Mamy wręgę z mocowaniem symetrycznym i na pewno w tym miejscu gdzie trzeba.

Pliki:

_________________
Nic tak nie cieszy, jak własny szybowiec
____________SAM 18-025_____________
https://gliders.pl

Zabrałem się za swoje muzeum i pokroiłem kobuziaste skrzydło na fragmenty. Profil SD6060, lotki szczelinowe. Rozp.3500mm.

Okazało się że przy wzniosie 1st na stronę jako łącznik zmieści się rura o średnicy 20mm wchodząca w każdy płat na głębokość około 27cm. Więcej się nie da. Całkowita długość łącznika to około 70cm. Zrobię chyba łącznik pomocniczy węglowy 14mm w tylnej części płatów.

10 Bez 3D
Dzisiejszy odcinek, będzie o tym czy można zrobić to wszystko bez brył 3D.
Czyli w sumie porozmawiamy o kolejnych ograniczeniach TurboCad Deluxe.

Standardowy układ wygląda tak jak opisałem wcześniej.
Czyli robimy obrys wręg w ten sam sposób na 2 lub 3 węzły dzięki czemu zadziała nam PRISM i stworzymy bryłę.
Z bryły wycinamy wręgi gdzie potrzebujemy i gotowe.

Gotowe, no ale…


Nasza wręga wygląda jak powyżej. Jest to dość duże powiększenie: 361%.

Wszystko zależy od nas: Zatem czy jest to problem.?
I tak i nie, ale dało mi to do myślenia. Postanowiłem zrobić mały eksperyment.
Zanim przejdę do szczegółów, kilka słów jak zminimalizować ten efekt. Otóż, zanim zaczniemy łączyć wręgi funkcją PRISM.


Każde narzędzie ma swoje opcje. Możemy je ustawiać w trakcie rysowania, albo też i przed. Zmiana przed, ustawi nam niejako domyślne ustawienie. Na dowolnym narzędziu z pasków narzędzi, klikamy po prostu Prawy Klawisz Myszy.

Dla PRISM otrzymamy:


Wybierzmy zakładkę TC Surface Options. Są to opcje obiektu powstałego po użyciu tejże funkcji.
Maksymalna wartość to 90. Wpływa ona on wygląd wygenerowanej bryły.

14 Linii.


50 linii.


90 Linii:



Zaznaczenie opcji smooth, poprawia jedynie render.


Sekcje bryły są takie same.

Funkcja w zasadzie robi zwykłą interpolacje. W zasadzie mamy wszystko by zrobić sobie wręgę sami.
Nie musimy jej wycinać.

Wyrysujemy wręgę dla tego pustego miejsca.


W jego obrębie mamy 2 inne wręgi. Ich kształt powstał z obrysowania planu.
Z nich też wyciągaliśmy bryłę 3D.
Jako bazę weźmiemy wręgę po lewej. Lepiej będzie zmniejszać obiekt niż go powiększać – to tak dla zachowania kształtu.
Rysujemy linię w obrysie kadłuba, będzie to oś wręgi i użyjemy jej do zdjęcia wymiaru w tym miejscu.



Zaznaczamy naszą linię (oś nowej wręgi), kopiujemy wartość w polu SizeY (zaznaczamy i wciskamy CTRL+C).
Zaznaczamy wręgę wpisujemy wartość w pole SizeY (zaznaczamy i wklejamy CTRL+V) – na rysunku pkt. 1.


Po tej operacji zmieniła się wartość w polu ScaleY, tą wartość kopiujemy i wklejamy w pole ScaleX.
Robimy to aby proporcjonalnie o tą samą wartość przekształcić element. (na rysunku wartość pkt.2 do pkt.3)

Teraz weryfikujemy, z obrysu poziomego. W miejscu wręgi zdejmujemy wymiar. Wklejamy go w pole SizeX naszej wręgi.

Poniżej porównanie. Czarny element to wycięty z bryły 3D, niebieski zrobiony ręcznie.




Reasumując, różnice są ale nie wielkie. Od nas samych zależy czy nam to przeszkadza czy nie.
Roboty w obu wersjach jest mniej więcej tyle samo

_________________
Nic tak nie cieszy, jak własny szybowiec
____________SAM 18-025_____________
https://gliders.pl