Forum modelarskie RC , projektowanie CAD

Dzisiaj Bezmiechowa, cały dzień, z krótką przerwą na obiad w Lesku. Na początku byłem sam, po południu dojechał molej. Wiało odpowiednio od średnio 7-8 m/s w porywach do 10 m/s, im bliżej wieczora, wiatr słabł. Wróciliśmy na kwaterę ok 20:00. Parę fotek, myślę oddających klimat lotów . Bardzo dużo polatałem Kobuzem, trochę mAkro i Pandą, tą ostatnią "usiekłem", kret, ale to temat na osobny post .

_________________
https://gliders.pl/ Szybowce są najfajniejsze....
SAM 18-007
pozdrawiam
milo

Super !
Zainteresowany jestem lotami paralotnią. Jakie warunki były na loty? Jak długo wisieli w powietrzu? Jakie przewyższenie?

Jak Ty zabrałeś się z tymi modelami na tak daleką trasę? Wrzuć fotkę pakowania.

_________________
Cudowne widoki
...piękna kobieta w tańcu, koń pełnej krwi w galopie , fregata pod pełnymi żaglami i... szybowiec na niebie pod cumulusami.

Pozdrawiam Mirek

Bezmiechowa to wiatr z południa do południowego zachodu. W tym dniu wiało z południowego zachodu, stały ok 7-8 m/s w porywach do 10 m/s i słabł im bliżej wieczora. Jeżeli dobrze pamiętam, to zaczęli jak wiało ok 5-6 m/s. Było wielu na zboczu, widać było różne etapy wyszkolenia. Jedni startowali i po kilu minutach, a nawet sekundach lądowali, inni latali może 1 lub 2 godziny z przewyższeniem ok 50 m nad startowisko.


To plus "dwumetrówek" Modele zdemontowane i elegancko wchodzą do bagażnika, ewentualnie na podszybie, z tyłu .

_________________
https://gliders.pl/ Szybowce są najfajniejsze....
SAM 18-007
pozdrawiam
milo

Przekonaliście mnie, chyba dołącze do VI wyprawy szybowcowej za rok

Z niewielkim opóźnieniem i ja dołączam się do relacji. Na miejscu jakoś weny i czasu brakowało aby to zrobić, ale obiecuję że następnym razem postaram się skrobnąć choćby parę słów. Spróbuję poprzesuwać moje posty aby były spójne z tym co jest napisane ale zobaczę czy się uda.
No to zaczynamy Aż się cieszę na przypomnienie sobie tego bardzo miłego czasu z początku lipca, właśnie teraz we wrześniu, po urlopie. Myślę, że koledzy obecni w tamtym czasie na miejscu, czytając moje posty uśmiechną się pod nosem

Przybyliśmy na miejsce dzień po chłopakach. Pierwsza wspólna trasa nie była zbyt długa - aby się nie forsować pierwszego dnia. Podczas wędrówki okazało się, że milo i TomekW wcześniej strzelili trasę na 20 km . My aby nieco wydłużyć szlak i wejście na połoninę, odbiliśmy nieco w bok na mały szczyt. Powiedzieliśmy sobie, że jeśli widok będzie słaby, to idziemy 15min dalej na Magurę Stuposiańską (1016 m. n. p. m.). Oczywiście na pierwszym szczycie były drzewa i również na kolejnym - prawie nic nie było widać . Więc prawie biegiem gonimy ekipę która powinna być już gdzieś tam na szlaku:
Szliśmy i szliśmy ale kompanów nie było widać. Dopiero pod szczytem ujrzeliśmy naszych:
Oczywiście dotarli tam dużo wcześniej, więc zaczęli schodzić a my po krótkim odpoczynku - znowu gonitwa Ale zanim to nastąpiło, nacieszyliśmy oko ze szczytu bez drzew
Po powrocie, milo pofrunął na Bezmiechową i latał jak to mówił "metr" nad trawami, na co z Tomkiem patrzyliśmy z przymrużeniem oka (kilka dni później, na wspólnym lataniu były dyskusje na ten temat i mogło coś być na rzeczy )

Następnego dnia wybraliśmy się na szybowisko pana Bobuli które było niejako w budowie. Najpierw próby latania przy pasie ale siła wiatru do danego zbocza była niezbyt wystarczająca więc przenieśliśmy się na kolejne (czerwona strzałka)
Po drodze napotkaliśmy potężnego naszego Orlika
Weszliśmy na sąsiednią, nieco większą górkę. Widać z niej było miejsce w którym byliśmy wcześniej (niebieska strzałka). W dole zostały samochody (czerwona strzałka) a my nadal wchodziliśmy
I jeszcze zbliżenie na lądowisko:
Szybkie złożenie modeli i loty, bo pogoda nie zapowiadała się bynajmniej na słoneczną
Pamiętam, że w trakcie rozmyślania o deszczu, czy już schodzić czy jeszcze minuta, zaproponowałem Tomkowi że jak on stwierdzi że już czas - to schodzimy. Na to Tomasz w żarcie odpowiedział że wie iż deszcz będzie padać dopiero jak już zacznie Więc, chcąc nie chcąc, po pierwszych kroplach ruszyliśmy, a modele składaliśmy już przy deszczu.
Nie pamiętam dokładnie co działo się wieczorem ale najprawdopodobniej nasiadówa przy ognisku przy miłych wieczornych Bieszczadzkich dyskusjach

cdn.

Edit: Niestety nie uda mi się przestawić post, będą po porostu jako druga część

Kolejny dzień przywitał nas słonecznie i ciepło. Nie było wyjścia - trzeba było iść w góry. Ekipa stwierdziła, że z racji stanu ich mięśni chcą na spokojnie pochodzić lekką trasą, więc my sami wybraliśmy się na szlak. Tak nawiasem mówiąc, ta lekka trasa to było jak pisał milo "około 4 h w jedną stronę i 11 km"

Zostawiliśmy samochód na przełęczy Wyżniańskiej (tam gdzie mieliśmy wrócić) i przetransportowaliśmy się do Wetliny skąd startowaliśmy na szlak. Lepszym rozwiązaniem jest zostawienia auta na końcu trasy - zmęczenie po wędrówce od razu wsiadamy do auta a nie zastanawiamy się jak do niego dotrzeć. Transport do Wetliny poszedł nam bardzo sprawnie - autobus był za godzinę a na stopa złapaliśmy drugi samochód (pierwszy skręcał na parking ).
Z Wetliny ruszyliśmy szlakiem w kierunku Rawek z takimi oto widokami:
Napotkaliśmy też ciekawe uschnięte drzewo obok szlaku
Po dotarciu na Małą Rawkę, ruszyliśmy w kierunku Wielkiej (to już bardzo blisko).
Tutaj widok już prawie na miejscu
Trasa pod koniec, na Wielką Rawkę była bardziej odsłonięta a wiał dosyć chłodny wiatr. Nie miałem zbyt ciepłych ciuchów więc założyłem wszystko co było pod ręką
W drodze powrotnej na parking napawaliśmy się widokami na połoniny i tak zakończyliśmy trasę planowaną na ≈5,5h.
Następnego dnia wybraliśmy się już całą ekipą. Wstaliśmy bardzo wcześnie (i to jeszcze w wakacje! ) i wyruszyliśmy do Smereka. Tam szybkie "wyłapanie" parkingu obok sklepu i w drogę na przystanek. Nie było opcji na opóźnienia bo następny autobus do Cisnej był jakoś za godzinkę. Na szczęście zdążyliśmy
Chłopaki zabrali do plecaków modele celem lotów żaglowych (trasa poza Parkiem Narodowym)
Podejście nie było łatwe, trasa kluczyła ale wiedzieliśmy że w końcu dotrzemy do odpowiedniego zbocza
Tomek i milo, jakby czując już zbocze pędzili na czele
Aby przetrwać, po drodze posilaliśmy się jagodami
Nagle, podczas wędrówki, małżonka Tomka spostrzegła że zgubiła okulary wśród jagód. Wróciła więc z córką po nie, a my z Tomaszem dawaliśmy im mniej niż 5% szans na powodzenie. Oczywiście tylko w rozmowie między nami, tak aby nie podcinać im skrzydeł Ku naszemu zdziwieniu, dziewczyny powróciły po dwudziestu paru minutach ze zgubą Ruszyliśmy więc dalej przed siebie aż dotarliśmy do Małego Jasła gdzie kolega milo, z uśmiechem na ustach zaczął składać skrzydła
I wystartował! Raz nosiło bardziej, raz słabiej, ale ponad 10 min zabawy milo miał. Trochę brakowało lotek ale model przetrwał trudne warunki
Tomek poczekał z modelem na Jasło, a gdy tam dotarliśmy zabrał się za składanie
Miejsce okazało się dużo gorsze więc latanie było krótkie i obfitujące w wiele lądowań awaryjnych Na szczęście modele nie uległ uszkodzeniu Ruszyliśmy więc w dalszą wędrówkę, napawając oczy widokami i odpoczywając co jakiś czas. Na Okrągliku milo ustawił aparat i zrobił tą fotkę

Wyczerpani doszliśmy do samochodów i przez smażalnie (grillowalnię ) ryb dotarliśmy do bazy.

W taki sposób minęły kolejne dwa dni w malowniczych Bieszczadach Polskich

Cdn.

Myślałem że mam duże opóźnienia we wrzucaniu fotek z wyprawy, ale teraz już wiem że jednak nie (pozdrowienia dla Pawła )

Poniżej krótki film z wcześniej opisanych lotów na "Jasłach"

Powiało minionym latem i .... odżyły wspomnienia . Dzięki Maciek za ten film .

_________________
https://gliders.pl/ Szybowce są najfajniejsze....
SAM 18-007
pozdrawiam
milo